west
Het vooroorlogse deel van de wijk Zorgvlied is de eerste grote uitbreiding ten westen van de Ringbaan. Al in het Algemeen Uitbreidingsplan van Rückert was er sprake van een villawijk tussen de Bredaseweg en de nog te bouwen Ringbaan-West. Uiteindelijk zijn er aan het stedenbouwkundig plan ook smallere straten toegevoegd waarlangs geschakelde woningen werden gebouwd. De wijk bestaat uit een mengeling van verschillende stijlen, van de Delftse School tot de Nieuwe Zakelijkheid. Architecten Willem Marinus Dudok en Jos. Donders zijn verantwoordelijk voor het aanzien van een groot deel van de wijk.
Op basis van het Plan in Hoofdzaak uit 1940 verrezen noordelijk van Zorgvlied in de jaren vijftig en zestig de grote uitbreidingswijken Het Zand, De Reit en Wandelbos. De Tilburgse bevolkingsgroei werd nu niet meer binnen de contouren van de stad opgevangen, maar in verspreide wijken in het landschap. Boerderijen zoals de Tongerlose Hoef werden door de stad opgeslokt. In het plan van Jan van der Laan (en later ook Auke Komter) fungeerden de Ringbaan-West en de direct ten zuiden van het spoor aangelegde oost-westboulevard (Spoorlaan-Hart van Brabantlaan-Professor Cobbenhagenlaan) als assenkruis waaraan de stad zou worden ‘opgehangen’, om zich verder in westelijke richting te kunnen ontwikkelen. Net als in het noorden van Tilburg was ook in de grote uitbreidingswijken in het westen de wijkgedachte het uitgangspunt. In Het Zand en Wandelbos werden, net als in andere Brabantse steden, woningen gebouwd volgens het Prontosysteem, een stapelbouwmethode bestaande uit lichte, geprefabriceerde bouwelementen. Tussen 1958 en 1962 zijn in Tilburg 2150 woningen volgens dit door architect Hugh Maaskant ontworpen systeem gebouwd.
In het zuidwesten van de stad werd vanaf het eind van de jaren zeventig de wijk De Blaak gerealiseerd, als antwoord op de grootschaligheid van de naoorlogse uitbreidingen en de fabrieksmatige woningbouw. De wijk kenmerkt zich door een complexe structuur van kronkelende woonstraten, waarin de auto een ondergeschikte rol speelt.
De oost-westboulevard begint in het westen van de stad op de universiteitscampus. De hoogbouw van Jos. Bedaux is de eerste in een reeks hoogbouwprojecten langs de as, waarvan de ruim 140 meter hoge Westpoint enkele jaren de hoogste woontoren van Nederland was. In de jaren zestig en zeventig kreeg het universiteitsterrein, gelegen in de groene uitlopers van de Oude Warande, zijn huidige vorm. Naast Bedaux, die met het hoofdgebouw zijn magnum opus afleverde, zijn architecten als Hugh Maaskant en Martien Jansen verantwoordelijk voor de verschijningsvorm van de campus.
De tekenacademie, een ontwerp van de bekende architect H.A. Maaskant, is tussen 1965 en 1972 gebouwd. Het is het eerste gebouw in Nederland, dat speciaal voor een kunstacademie is ontworpen.
lees meerDe Tongerlose Hoef is een voormalige pachthoeve van de abdij van Tongerlo en dateert uit de zeventiende eeuw. Tot het complex, dat is opgeslokt door de stad en is omringd door bebouwing uit de jaren zestig, zeventig en tachtig, horen ook een tiendschuur, een karschop, een bakhuisje en een schaapskooi.
lees meerInnofa is voortgekomen uit de in 1922 opgerichte N.V. Wollenstoffenfabriek George Dröge en produceert gebreide stoffen. In 2002 betrok het bedrijf deze moderne breierij op bedrijventerrein Vossenberg.
lees meerDit abstracte kantoorgebouw in een zwarte strengperssteen ligt in een groene uitloper van de universiteitscampus. Het heeft een kubusachtige hoofdvorm, waaruit volumes lijken te zijn weggesneden. De voor- en achtergevel zijn grotendeels gesloten, terwijl in de beide zijgevels langwerpige raampartijen zijn aangebracht. Doordat deze in dikke kaders op de gevel liggen, wordt het volume niet aangetast. De lamellen van de buitenzonwering die tussen de kaders hangen, fungeren als afscherming. In het gebouw is het aantal zichtbare details en aansluitingen tot een minimum teruggebracht en zo eenvoudig mogelijk vormgegeven.
lees meerTilburg kent een traditie van prijsvragen van de Bond van Nederlandse Architecten (BNA), waarbij ontwerpers worden uitgedaagd net een stapje verder te gaan. Een dergelijke prijsvraag aan het begin van de jaren negentig leverde aan de Deltalaan deze zes woonhuizen op.
lees meerDit kantoorgebouw ligt langs de uitvalsweg naar Goirle, aan de rand van bedrijventerrein De Katsbogten, maar is ook vanaf de A58 goed te zien. Door het gebouw in een vijver te plaatsen, gaf Coenen het een eigen plek op het verder ongedefinieerde bedrijventerrein. Via een brug is het kantoor verbonden met een ontvangstgebouw op de oever. De brug loopt langzaam op langs een betonnen schijf naar de entree van het kantoor op de tweede verdieping. Halverwege de brug is een toegang naar een langgerekt houten terras aan de andere zijde van de schijf.
lees meerDe groene campus van Tilburg University bevat naast de gebouwen van Jos. Bedaux nog meer bijzondere bouwwerken.
lees meerDe gebouwen die Jos. Bedaux voor de Economische Hogeschool (tegenwoordig Tilburg University) ontwierp, behoren tot zijn belangrijkste werk. Ze liggen in de groene uitlopers van de Oude Warande en markeren het westelijke punt van de oost-west boulevard die dwars door de stad loopt.
lees meerVanaf eind negentiende eeuw raakte het wonen aan de Bredaseweg in zwang bij welgestelde Tilburgers. Het symmetrische woonhuis (1916-18) op nummer 387 van architect Hanrath heeft een voor deze architect kenmerkend, overkragend schilddak. Zoals vaak werkte Hanrath bij de totstandkoming van deze villa samen met de Haarlemse tuinarchitect Leonard Springer.
lees meerDit voormalige klooster was vanaf 1914 in gebruik door de Paters van Mill Hill als kleinseminarie voor twaalf- tot twintigjarigen. Omdat het aantal priesterroepingen sterk terugliep, veranderde het gebouw in de loop der jaren in een scholengemeenschap voor havo en vwo. Tegenwoordig huisvest het beroepsopleidingen in de sectoren handel, horeca, toerisme en vormgeving.
lees meer